Η ΦΙΛΙΑ

Η Νοσταλγία, λέξη ελληνική, βρίσκεται σε όλα τα λεξικά του κόσμου. Είναι και τίτλος ταινίας του Ταρκόφσκι. Αυτός μας έμαθε ότι η μοσταλγία δεν αφορά μόνο τους τόπους αλλά και τους τόπους της ψυχής, των ονείρων, των οραμάτων. Έτσι νοστάλγησα σήμερα μια παλιά φιλία.
Δημοσιεύω το κειμενάκι που έγραψα πριν μερικά χρόνια για μια φίλη που έχασα...

O Aριστοτέλης έδωσε στη φιλία μεγαλύτερο βάρος απ’ ότι στον έρωτα. Αν το σκεφτεί κανείς αναλυτικότερα και αποπειραθεί να ζυγίσει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα θα οδηγηθεί σε συμπεράσματα που θα αναδεικνύουν τη φιλία ως ύψιστο αγαθό.

Σκέφτομαι, λοιπόν, ότι ο έρωτας είναι μια βίαιη, οργίλη, απροσδόκητη έκφραση του ενστίκτου (σεξουαλικού) και συνήθως επενδύεται με λόγια αγάπης μέχρι να κατακτηθεί ολοκληρωτικά ο “άλλος”, να πέσει στα δίκτυα της αδηφάγου αράχνης της επιθυμίας και της ιδιοκτησίας. Μετά ακολουθεί η φθορά, που μερικές φορές έρχεται γρήγορα. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τα πρώην ερωτευμένα ζευγάρια. Πουθενά στον κόσμο δε θα συναντήσει μεγαλύτερη ματαίωση των ονείρων απ’ αυτήν που διαπιστώνει βλέποντας τα άδεια, ψυχρά, απελπισμένα βλέμματα των πρώην αγαπημένων.  Ο έρωτας είναι η διεκδίκηση, ο ανταγωνισμός, η ζήλοτυπία, το παράπονο, η απαίτηση, τα πείσματα, ο εγωισμός, η συνεχής επαγρύπνηση, η τραγικότητα της επιζητούμενης απόλυτης ταύτισης, η δυναστεία της επιθυμίας, η ασθένεια της στέρησης, η αντιφάσεις, η αλλαγές διάθεσης ανάλογα με το ερέθισμα του αγαπημένου, το ανέφικτο να γνωρίσουμε ολοκληρωτικά ο ένας τον άλλον.

Στον αντίποδα βρίσκεται η φιλία. Μιλώ για την φιλία που δεν έχει ταπεινά κίνητρα, για τη σχέση δύο ανθρώπων που θέλουν να μοιραστούν μαζί τον κόσμο, γιατί ο κόσμος είναι όμορφος μόνον όταν τον μοιράζεσαι. Τι σημασία έχει κάθε περιστατικό όταν δεν υπάρχει ο φίλος που θα σε ακούσει να το διηγείσαι?  Τι σημασία έχουν τα πράγματα αν δε μιλήσεις για αυτά με το φίλο?

Η φιλία είναι ανάλαφρη, χαρούμενη, δεν διεκδικεί αποκλειστικότητα, αναγνωρίζει την ιδιαιτερότητα του άλλου, δεν ταυτίζει την απουσία του άλλου με την άρνηση, είναι υπομονετική, πράα, ξέρει να περιμένει, δεν απαιτεί αλλαγή της συμπεριφοράς.

Στην φιλία αποδεχόμαστε τους άλλους όπως είναι, δεν θέλουμε να τους κάνουμε “κατ’ εικόναν και καθ’ ομοίωση” μας, δεν βρίσκουμε κίνητρα στις λέξεις του φίλου, δεν αναρωτιόμαστε γιατί τάχα να μίλησε για κάτι, δεν ζούμε με τον συνεχή φόβο μήπως μας παρατήσει ο φίλος.

Μερικές από τις ωραιότερες μέρες της ζωής μου τις πέρασα με φίλους και το κυριότερο είναι ότι σχεδόν ποτέ δεν σκιάστηκαν τέτοιες μέρες από παρατράγουδα όπως αυτά των ερώτων, όπου πάντα κάτι συμβαίνει την επόμενη μέρα και χαλάει κάθε καλή στιγμή.

Τέτοια ήταν και η σημερινή μέρα. Μέρα λαμπερή, ιλαρή, πληθωρική, φωτεινή. ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ!

Μέρα της νίκης της φιλίας.